Christmas party

Zo dat was me het weekje wel weer. Volledig voldaan kwam ik het weekend uit en maandag stond een bezoek aan Tsholo’s dorp en veepost op het programma. De meeste Batswana hebben een huis in een afgelegen dorp en daarnaast een verblijfplaats in de stad in verband met werk. En nee ik kan nog steeds niet wennen aan de Afrikaanse tijd. Waarom komt iedereen hier altijd en overal te laat..?? Hoe laat ze komen is niet te raden, wel kan je er de klok op gelijk zetten dat er een excuus smsje komt zo’n kwartier na de afgesproken tijd. Mijn tactiek van twee uur te vroeg afspreken hebben ze inmiddels ook door, want de meesten komen nu gewoon vier uur te laat. In haar dorpje is het een ons-kent-ons cultuurtje en tijdens de 400 meter naar haar huisje schijnen vier verschillende jongens tegen mij gezegd te hebben dat ik haar moest trouwen (ik heb van het setswana uiteraard geen donder begrepen en kon dus vrolijk verder lopen). De gedachte van veel mensen is nog steeds vrij simel: blank = geld = uitvlucht, als daar dan een mooie vrouw naast loopt is het sommetje al snel gemaakt. Na de familie ontmoet te hebben, besluiten we om een verkoelend biertje te halen bij de locale pub. Nietsvermoedend zitten we in de tuin naast de pub wanneer haar vader ook een vaste klant blijkt te zijn. We hebben weinig keus en dus zoeken we dekking achter een net te dunne boom en bekwamen ons in boompje verwisselen voor gevorderden. De veepost is een stuk verderop gelegen en te bereiken door Afrikaans liften (lees auto’s die wat bijklussen door je tegen betaling een lift te geven). Daar ontmoeten we haar oom en oma die zich dag en nacht bezighouden met hun vee. De grens van hun land wordt gevormd door een rivier die ’s ochtends nog droog stond maar inmiddels een woeste modderstroom betreft. Moe van de wandeling belanden we op een rotspartij waar we uren van een prachtig uitzicht genieten. De oom vertelt me dat hij afgestudeerd is, maar ondanks dat zijn hele leven in het teken wilt houden van het hoeden van vee. Alleen in het weekend is hij in de stad te vinden waar hij met vrienden alle Europese voetbal leagues volgt. Hij weet me zelfs volledig bij te praten over het Nederlands voetbal. Deze man heeft er echt verstand van, temeer hij een groot aanhanger van Ajax blijkt te zijn. Tijdens zijn verhalen denk ik plotseling te hallucineren. Verderop loopt een kudde geiten begeleid door een ware rasta gehuld in Ajax shirt met de naam Kluivert op zijn rug. Zou het echt? Wil Patje hier zijn akelige PSV tijd snel vergeten en leidt hij nu een teruggetrokken leven waarin hij niet meer wordt blootgesteld aan vrouwen, auto’s en alcohol?

De dinsdag morgen wordt gevuld met het verzamelen van gedoneerde tafels, stoelen, three-legged pots en een magnetron (eeuwig dank Rene). Daarna is het tijd om een presentatie over te nemen (streftegeval in de familie van de spreker) tijdens de palliative care workshop. Ik wordt eerst voorgesteld als een IT expert, maar blijk even later ook gediplomeerd palliative care arts te zijn. Ik voel me als Leo in Catch me if you can, ik verander hier elke dag van identiteit. Mijn enige belemmering is dat mensen me inmiddels beginnen te herkennen nadat ik met vriend Festus op de voorpagina van de nationale krant ben beland en op tv ben geweest.

Ik heb iets met cijfers, ik weet ook niet waarom. Misschien vanwege mijn palindroom geboortedatum (28.8.82) of gewoon omdat niets in mijn leven te verklaren is. Maar die dag maakte ik iets mee waar de gemiddelde autist redelijk opgewonden van wordt. Na de presentatie wordt ik meegenomen naar een huis in Gaborone en ik kan mijn ogen niet geloven wanneer ik het huisnummer (plot 31415) zie, deze mensen wonen gewoon in een pi-huis (3,1415 zijn de eerst vijf cijfers). Het wordt nog mooier wanneer de moeder mij vertelt dat haar twee kinderen 14 jaar verschillen en zij gedrien 14, 28 en 57 jaar oud blijken te zijn. Ik sta perplex, dit is teveel toeval! Ik ben blij dat jullie het ook allemaal meteen zien want wanneer dit getal (142857) wordt vermenigvuldigt met 1,2,3,4,5 of 6, dan ontstaat er een getal dat uit dezelfde cijfers bestaat maar dan in een andere volgorde. Het valt nog tegen om het hun voor te rekenen zonder machientje, maar uiteindelijk zijn ze overtuigd. Ik besluit om deze familie heilig te verklaren en naar verluidt heeft de hele gemeeschap dit inmiddels overgenomen.

Woensdag was dan eindelijk het groots aangekondigde kerstfeest en het bleek gewerkt te hebben, want het hele dorp was vanaf 10 uur ‘s ochtends in onze circustent te vinden. Improvisatie en creativiteit ten top; beetje inschikken, proppen, stoeltje delen en we gaan weer door. Al met al was de dag zeer geslaagd te noemen. Met donaties van jullie hebben we voor de clienten cadeautjes en eten kunnen kopen en ze konden hun geluk niet op! Hierbij dus nogmaals mijn dank. Ik ben uiteraard weer drie keer publiekelijk aan iedereen voorgesteld, want ik heb hier inmiddels 25 moeders en ze willen allemaal trots over hun “zoon” vertellen. Mijn eigen gasten konden er de lol wel van inzien en lieten het niet na om me telkens weer naar voren te dirigeren.

Donderdag was zo’n dag om snel te vergeten. Totaal gebroken, futloos en binnen een half uur drie grote donatieacties gecanceled zien worden, om gek van te worden. Twintig mails verder heb ik ze gelukkig weer grotendeels terug op de rails, maar gemakkelijk is anders... Mijn vakantie komt mooi op tijd, want vanaf morgen vertrek ik naar de Okavango delta en omgeving voor twee weken. Hierbij wil ik dan ook iedereen een heel fijne kerst en een gezond en energiek nieuwjaar toewensen. Drink er maar eentje op mij, want bij de tijd dat jullie het nieuwe jaar ingaan ben ik al een uur katjelam.